معنی چست سوار - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(چُ سَ)

چابک سواری. جلد و چالاک بودن در سواری اسب. سوارکاری:
بشکسته دلیران را از چست سواری صف
مرکب شده ناپیدا، در دست عنان مانده.
عطار

(اُ تَ)

از لاتینی استنسوس، به معنی نموده، ظرفی مفضّض یا مطلا که مسیحیان در آن نان مقدس گذارند

(کاردار)

کسی که اطعمه مرغوب بی تلاش روزی او شود، چرا که ’چسته’ چیزی خوردنی است. (غیاث) (آنندراج). چشته خوار. چشته خور. رجوع به چشته و چشته خور شود

(تُ سِ)

زنی مجلّله و صاحب مکانت: لو ذات سوار لطمتنی

(دَ تَ سَ)

کسی که برای دریافت مال الاجاره می فرستند. (ناظم الاطباء). دستک پیاده

آنکه سوار دو چرخه شود

مانند مست همچون مست: می فتی این سو و آن مست وار ای تو ای سو نیستت آن سو گذار. (مثنوی)

ایستادن کبریت به طور عمودی در قابل بازی، فردی که در اسب

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما